DANKJEWEL WANDELVRIJWILLIGER

Tijdens de zomermaand valt onze gemeentegids met een plof op mijn deurmat. Het jaarlijks gidsje met info over alle organisaties die actief zijn in mijn dorp. Een boekwerkje dat in deze digitale tijd nog steeds in papieren vorm huis-aan-huis wordt verspreid. Het gidsje heeft ook elk jaar een thema dat terugkomt in foto’s.

Dit jaar is het thema ‘onze stille krachten’ – waarmee gedoeld wordt op de vele vrijwilligers die actief zijn binnen ons dorp. Zoals door onze burgervader in het voorwoordje wordt genoemd ‘vrijwillig en onbetaalbaar’.

Nieuwsgierig blader ik eens door het gidsje, veel vrijwilligersactiviteiten zie ik voorbijkomen in de foto’s. En ja, ik zie ook de organisatie waar ik actief in ben – wat ik ervaar als een teken van respect voor onze groep mensen.

Stille Stille krachten

Tijdens een van mijn wandelingen denk ik weer aan het gidsje en de term ‘stille krachten’. Ik bedenk me dat het mooi is dat er foto’s zijn van vrijwilligers maar dat er ook veel ‘stille stille krachten’ zijn, mensen die niet op een foto vast gelegd worden – gewoon weg omdat niemand hen ziet.

Want wie zorgt voor die vele wandelroutes die Nederland heeft? Kijk eens op internet, talrijke routes zijn eenvoudigweg te printen. Iemand maakt die routes. Iemand schildert markeringen op bomen en iemand loopt die routes periodiek na of dat het nog klopt.

Weg kwijt

Het komt weleens voor dat zus en ik tijdens een wandeling ‘even op zoek’ moeten naar het juiste pad. Soms raken we echt de wandelroute kwijt en denken we dat we op de route terug kunnen komen door een korter pad te nemen – bv. dwars door een weiland, waarna we bij een beek aankomen, die natuurlijk niet zomaar over gestoken kan worden…

Dat pakt dus niet altijd goed uit en dan besluiten we terug te gaan naar het punt waar we de fout in gingen. Om daar dan eens goed te kijken waar het mis ging. Vaak ligt het aan ons zelf – niet goed navigeren – maar soms hapert de beschrijving of markering langs de weg.

Dat onze wandeling hierdoor zomaar een uur of wat langer kan duren dan voorzien mag over het algemeen onze pret niet drukken. Sterker nog, gaat het heel erg mis, krijgen we meestal de slappe lach, waardoor de wandeling nog gezelliger wordt…
Reden hiervan is dat wij op niemand boos kunnen worden als het niet klopt. We weten dat het een hele klus is om een wandelroute uit te zetten, te beschrijven, te markeren en te onderhouden. En dat dit allemaal gedaan wordt door ‘stille krachten’.

Dankjewel Wandelvrijwilliger, voor wat jij voor de wandelaar doet!

Klik voor de originele column hier