SLENTEREN DOOR LISSABON
‘Geniet tijdens het zingen van een fado lied in stilte en sluit je ogen’. Voor het eerst in mijn leven dat ik geoorloofd een powernapje kan doen tijdens een diner.
Op de eerste ochtend slenteren we door de kleine straatjes van Lissabon. We komen uit bij een typisch Portugese kerk, herkenbaar aan de twee torens aan de voorkant met standbeelden in de nissen. Het is de São Vicente de Fora.
De entree van het klooster ruikt oud maar schoon. Het is er kerkelijk stil. De muren zijn rijk versierd met achttiende-eeuwse azelujos, blauw geschilderde tegels die de geschiedenis van deze plek vertellen. Vanaf het dak hebben we zicht op de binnenplaats van het carrévormige gebouw. We kijken uit over het volgebouwde Lissabon dat ligt te stralen in de voorjaarszon.
Voorafgaand aan ons reisje naar Lissabon besloten we om geen excursies of activiteiten te plannen. Mijn partner en ik willen vooral rust. We overnachten in het oude centrum van de stad met uitzicht over daken en de rivier de Taag.
We ervaren dit weekend vooral het onverwachte. Een marktje, met tegeltjes versierde gebouwen en winkeltjes. We drinken bica, de sterke Portugese koffie. Gezeten in de warme lentezon in een parkje. Onder een roze bloesemboom. Zoals de Portugezen zeggen ‘À sombra da bananeira’ – ‘zitten onder de bananenboom’ en niets doen, geen zorgen aan je hoofd.
Eénmaal gaan we in een wachtrij staan. Voor het drukbezochte werelderfgoed klooster Mosteiro dos Jerónimos in de wijk Belém. Al snel hebben we spijt. De binnenkant is minder indrukwekkend dan de uitbundig versierde buitenkant doet vermoeden.
Waar ook een lange rij staat is bij Elevador de Santa Justa. Deze volledig ijzeren lift uit begin 1900 brengt je naar het 45 meter hoger gelegen Carmoplein. Wij ontdekken dat achter deze lift een 2e lift is verstopt. Een moderne. Naast het kurkwinkeltje. Gratis. Die nemen wij.
Om te eten bezoeken we het liefst een restaurantje of terrasje met weinig bezoekers, waar het personeel tijd heeft om hun gastvrije karakter te kunnen tonen. Op een terras krijgen we de vraag ‘carne ou peixe?’. Daarna showt de ober een Tupperware bak met het aanbod van de dag. Het gekozen visje wordt voor onze ogen liefdevol op de BBQ bereidt.
Op de laatste avond laten we ons naar binnen praten in een Fado eetgelegenheid. De Portugese eigenaar die wat van de Nederlandse taal beheerst en daarbij een flinke dosis charisma heeft, overtuigd ons. In het kleine donkere restaurantje worden we naar een tafel geleid met Franse en Spaanse tafelgenoten. In haar eerlijkheid verklapt de dochter des huizes, en tevens dé zangeres, dat haar vader een rasechte Amsterdammer is. De mooie dochter zingt tussen de gerechten door het klaaglijke Fado met veel passie. Haar vader deelt die avond rijkelijk ‘liefde’ uit in de vorm van aguardente de medronho oftewel ‘vuurwater’ – om gezamenlijk te toasten op het leven. En toch rol ik niet beschonken naar buiten. Waarschijnlijk dankzij het powernapje en de rust van de afgelopen dagen.
Wij boekten onze vlucht via Momondo en het appartement in de oude stad van Lissabon via Booking.com.
Wij sliepen in Lisbon Best Choice Apartments Alfama.
Wil je liever via een reisorganisatie boeken? Zie hier wat tips:
TUI
Vakantiediscounter
Traveldeal
D-Reizen (algemene site)
Mijn andere wandelreizen kan je hier vinden.
