En dan is het september en pakken zus en ik onze wandeltocht weer op iets voorbij Metz in Noord Frankrijk. We parkeren onze auto bij het stille stationnetje van Rongueville met de hoop dat een week later, bij terugkomst, de wielen er in elk geval nog onder zitten.

Al snel staan we 200 meter hoger en kijken neer op het stille stationnetje met op de achtergrond de moezel. Onze route gaat deze week door weilanden, kleine dorpjes en bossen in alle soorten en maten met af en toe een pittige klim. Wat dan weer mooie vergezichten geeft. De paden zijn steeds vaker bedekt met steenslag en dat is gelukkig minder modderig.

Het weer is schitterend, de tocht afwisselend, we hebben gastvrije overnachtingsplekken en onze conditie is top! Wat wil je nog meer? Natuurlijk voelen we na enkele dagen dat we heel veel spieren hebben, maar dat mag onze pret niet drukken… en we hebben het heel gezellig, zijn op een gegeven moment weer helemaal bij gekletst en bereiken zoals meestal na enkele dagen samen optrekken de status ‘meligheid’.

Op de 4e dag hebben we een rustdag nabij Montauville. Op de route daarheen zijn herinneringen zichtbaar aan het oorlogsverleden van deze regio. Lotharingen kwam in de 17e eeuw in Frans bezit, maar Duitsland bleef aanspraak maken op het gebied. We staan onderweg even stil bij Croix des Carmes – een enorm monument – en nemen een flinke rustpauze voor het militaire kerkhof bij Montauville. Indrukwekkend, de duizenden en duizenden kruizen, die herinneren aan alle jonge mannen die zijn overleden in de strijd voor hun vaderland in WO I. Pas na WO II kwam het gebied weer echt in Franse handen.

Pont-à-Mousson is pittoresk en een lief stadje om een rustdag te houden. Na het bezoek aan de plaatselijke abdij, dat nu fungeert als hotel, slenteren we langs de Moezel en genieten van zon en terras – om ons voor te bereiden op een pittige 4e wandeldag.
De volgende dag pakken we nog voor zonsopgang onze rugzak en nemen we een ontbijtje uit de hand. We besluiten om niet de weg terug te nemen naar Montauville maar om de GR5 route op te pakken in het 200 meter hoger liggende Mamey. De klimmende weg daar heen in de opkomende zon is een energiek begin van onze dag. De route gaat door het regionaal natuurpark, het pad is afwisselend en we zien onderweg vossen en ander klein wild.

In de middag staan we voor een beslissing, pakken we de bus naar onze slaapplek in Pompey of lopen we de 8,5 km verder naar de volgende bushalte in Liverdun? Oh, het voelt goed, laten we maar gewoon doorlopen…
Ondanks de rugzak wandelen we nog redelijk fris Liverdun binnen, een oud stadje met gebouwen die nog dateren uit de 12e eeuw. Even bij de VVV binnen, het stadje bekijken en een drankje bij een plaatselijk cafeetje annex gokhal. Daarna staan we weer voor de beslissing – bus of benen? Als we nu doorlopen en de weg over de heuvelkam skippen, kunnen we morgen Nancy bezichtigen… of toch de originele GR5 route volgen over de heuvelkam? Hoe vaak kom je in Nancy? Ja, laten we maar verder lopen!
Deze dag hebben we onszelf overtroffen! Bijna 40 km gewandeld met volledige rugzak! Van Pont-au-Mousson tot voorbij Liverdun. Onze voetjes krijgen dan ook hun welverdiende rust in een echt Frans B&B aan de oever van de Moezel, waar we gastvrij ontvangen werden door onze gastvrouw Marika.

Pompey, de plaats van onze overnachtingsplek is een beetje een saai stadje. Gelukkig is het openbaar vervoer naar Nancy goed. Het oude gedeelte van Nancy is de moeite waard. Gouden poorten, oude gevels, gezellige pleintjes en terrasjes. Tijdens een stadswandeling kunnen we niet om een boekenbeurs heen, waar veel bekende Franse schrijvers aanwezig zijn – helaas niet bij ons bekend – maar het zag er wel interessant uit. Wij leren ook dat Nancy veel kleine, gezellige restaurantjes kent. Helaas slaat op deze dag het weer om en is het gedaan met de zonnige regenloze dagen.

Op de de 6e wandeldag nemen we wat minder km’s in de benen. We wandelen van Pompey naar Custines en na een laatste blik op de Moezel gaat de tocht door het bos richting het oosten. Tijdens deze regenachtige dag vinden we een lunchplekje in een opgeknapte Romaanse kapel in het gehucht Blanzey. Heilig en droog. Wat kaarsjes opgestoken, waarna we direct beloond worden met het zonnetje. Die avond overnachten we in Clos des Pommes in Bioncourt – een oude boerderij die verbouwd is tot B&B. We hebben de eigenaresse moeten beloven om haar etablissement aan te prijzen. Nou bij deze dan! Deze aanprijzing is terecht, wij krijgen een heerlijk maaltijd voorgeschoteld door onze gastvrouw en komen daar helemaal tot rust.

En dan onze laatste wandeldag, wat begint met helder zicht tot aan de Vogezen, verandert in de loop van de ochtend naar een bewolkte lucht met onweersbuien. De regencapes moeten weer tevoorschijn komen en het natte weer van de afgelopen dagen zorgt voor heerlijk modderig paden – de klei plakte al snel aan de schoenen – best zwaar wandelen met ‘klompvoeten’. Maar, de omgeving maakt alles goed! Af en tot komt het zonnetje door zodat we droog onze rustmomentjes pakken en onze zolen ontdoen van de modder. Aan het einde van de dag rusten we uit in de ‘snelbus’ van Chateau-Salins naar onze laatste overnachtingsplek in het mooie Nancy.

De volgende etappe? Die gaat in het voorjaar plaats vinden, dan hopen we de Vogezen te bereiken!

Voor het vervolg klik hier – voor de vorige etappe klik hier