Als mijn zus en ik samen gaan wandelen, zoekt een van ons meestal vooraf een route uit. Zo kwam mijn zus met het idee om eens te gaan wandelen in onze geboortestreek. Sinds enige tijd bestaat er een uitgezette wandelroute in het buurtschap waar onze wieg heeft gestaan. Op een mooie dag trekken wij er dus samen op uit voor de wandeling van ruim 13 km. Wandelschoenen aan, rugzakje op. Door het bos, de weilanden en de zandpaden. Na een uurtje wandelen rusten we wat uit op een bankje.
‘Ik heb nooit geweten dat wij in zo’n groene, rustgevende omgeving zijn opgegroeid’, verzucht ik naar mijn zus. Dat zag ik als kind niet. Ik vond dat ik te ver van mijn vriendinnetjes en school af woonde. Mooie groene natuur…. waar dan? Vergezichten…. lastig als het weer eens stormt, kom ik weer kletsnat thuis…en die tegenwind dan…
Nu kijk ik met andere ogen. Ik wandel over het zandpad achter ons ouderlijk huis. Mijn ouders noemden dat vroeger Den Haag. Oh ja, een stukje verder op lagen in het bos wrakstukken van een neergestort oorlogsvliegtuig. Wij wisten dat als kind al. Vele jaren later kwam in het journaal een bericht dat daar plots een oorlogsvliegtuig was ontdekt.
Oh, en daar, dat paadje fietste ik altijd om de route te verkorten, en daar gingen we altijd een ijsje halen onderwijl kijkend naar de flamingo’s. Op doordeweekse dagen liepen we even binnen bij de klompenfabriek voor een grapje met een van de klompenmakers. En daar was het winkeltje van Pietje Pin, de kleine kruidenierswinkel, dat is er natuurlijk ook niet meer.
Nog andere herinneringen komen boven, op 1 april werd ik eens door een familielid naar Pietje Pin gestuurd om onzichtbare plakband te halen… Pietje speelde goed mee. Veel mensen in onze buurt hadden bijnamen. Zo vroeg een passant me eens waar een bepaalde familie woonde. Had ik nooit van gehoord. Bleek onze buurman te zijn, bij mij beter bekend onder de naam Dulfke Fruut, zo genoemd omdat hij altijd pruimtabak in zijn mond had.
Voor zus en mij werd deze wandeling een bijzondere ervaring. Ga ook eens wandelen in je geboortedorp en ervaar hoe anders je tegen de wereld aan kijkt dan op 10-jarige leeftijd!
Onze wandeling was het Ommetje de Vleut. Brabantse Milieufederatie heeft diverse ommetjes gerealiseerd in onze omgeving, compleet met routefolders, bewegwijzering en startpanelen. Ze gaan grotendeels over zandpaden en deels over boerenland. De routes zijn gemarkeerd in het veld met witte pijlen op een oranje vlak.
Deze column is ook verschenen in De Mooi Son en Breugel krant – klik voor de originele column hier
