P.H.P.D.

Na een flinke wandeling komt het weleens voor dat er kleine ongemakken optreden in het lichaam. Mijn zus noemt dat steevast PHPD – oftewel ‘pijntje hier, pijntje daar’. Niets aan de hand, gewoon doorgaan, gaat vanzelf over.
Dat is meestal ook wel zo.

Pijntje blijft
Tot dat afgelopen zomer het tegendeel werd bewezen. Een klein geniepig pijntje blijft hangen in een van mijn voeten. Niet zozeer tijdens het wandelen, maar na een fikse wandeling. En dan het liefst met heftige steken in de nacht. Of anders overdag met een klein zeurend gevoel. Zoals bij een pijnlijke kies – waarbij het leven gewoon doorgaat – maar je toch eens langs de tandarts wilt gaan.
Als de pijn in mijn voet na enkele maanden nog steeds aanwezig is besluit ik wat wandelrust te nemen. Ook bij feestjes blijf ik op een stoel zitten en laat ik de dansvloer links liggen.
‘Tja’, zegt manlief een maand later, ‘dat kan zo niet langer…’

Medische hulp
Daarom eens langs een huisarts, een podotherapeut, een echoscopist – niemand kan achterhalen waar mijn pijntje vandaan komt. De huisarts vindt dat ik mijn grootste hobby daardoor niet mag laten vallen, dus stuurt hij me naar een orthopedisch chirurg.
Tot dan heeft nog niemand de pijnlijke plek direct kunnen aanwijzen. Bij de chirurg is dat net wat anders.
‘Zit het hier’, vraagt de chirurg. Maar voordat hij is uitgesproken roep ik heel hard AUW. Jaaa daar zit het.
Waarschijnlijk slijtage in combinatie met een ontsteking is zijn diagnose. Met een nog pijnlijkere voet en een afspraak voor een MRI-scan ga ik naar huis. Een ontsteking kan genezen – de diagnose slijtage staat me minder aan.

Uiteindelijk
Benieuwd naar de uitslag van de MRI-scan sta ik deze week weer in de praktijk van de chirurg. ‘Alles is goed’, zegt hij, ‘niets te zien op de scans. Maar daar koop jij niets voor.’ Dat had hij goed geraden.
Daarom vraagt hij de manuele therapeut om raad, nadat hij beloofd heeft dit keer zelf van mijn voet af te blijven.

Deze therapeut kijkt eens kritisch naar mijn onderste helft, verzoekt me op een bank te gaan liggen en trekt hier en daar wat aan mijn voet. Knak, knak zegt mijn voet. ‘Niet schrikken, wij zijn daar blij mee’, zegt de therapeut, ‘er was wat verschoven, ik heb de botjes goed getrokken.’

Ik loop weer zonder pijn, als een kieviet!
En dat wens ik u ook toe, maak er een mooi wandeljaar van.

Klik voor de originele column hier

Wandeltip
Blotevoeten Wandelingen.
Deze worden regelmatig op verschillende plaatsen in Nederland georganiseerd. Deelname is gratis. Kijk op www.blotevoetenwandelingen.nl